Studio Stedum

De bouwvak is een periode waarin ik het altijd rustig heb. De periode ervoor heb ik altijd juist heel veel werk, dus ik vind het eigenlijk wel prima. Iedereen lijkt weg te zijn, geen opdrachtgever die vraagt of ik morgen kan komen fotograferen, dus ik kan mijn eigen plan trekken en uitvoeren! Ik tuinier, spreek af met iemand die wel in de buurt is, lees een boek in de tuin, stuur facturen, ruim mail en bureaublad op en ga op pad zónder camera in de rugzak. 

Ik beland ook net wat vaker op social media, en kijk als ik er dan toch ben ook even kritisch naar wat mijn pagina’s ook alweer over mij zeggen. Vervolgens beland ik vaak ook op deze website en schaam me voor de datum waarop het nieuwste bericht is geschreven en het niet up to date zijn van de rest van de site, actie dus!

Hier zijn de pagina’s over ons ontwerpwerk sinds vorige week verdwenen. De berichten over vormgeving haal ik deze week ook nog weg, denk ik.. Lastig hoor, alsof je pagina’s uit je dagboek scheurt! 

Social Media heeft niet dezelfde functie voor mij, daar ben ik heel makkelijk streng. Op Facebook en LinkedIn zul je maar een paar berichten van me vinden, soms helemaal geen. Ik ben daar om te zien waar anderen mee bezig zijn, lees wat er in Stad te doen is, schrijf eens iets onzinnigs of juist heel zinnigs (minder likes voor deze laatste categorie!) en hou zo contact met mensen die ik niet regelmatig in de trein, het Forum of de supermarkt in Loppersum tegenkom. LinkedIn en Facebook hebben voor mij geen portfoliofunctie, het zijn eerder super adresboeken en een soort fijne kroeg met kranten en tijdschriften op tafel en andere mensen die ook zitten te lezen en het daar over hebben. Los daarvan nemen oude posts serverruimte in. (Hier komt iets zinnigs dat weinig likes oplevert, ga gerust naar de volgende alinea!) De boel regelmatig opschonen scheelt misschien een millimeter lengte landschapsvervuilende datadoos! Deze site zou ik bedenk ik me nu ook kunnen comprimeren tot één pagina om nóg een paar millimeter lelijkheid te voorkomen. Want deze pagina wordt misschien wel gehost door een sympathiek lokaal bedrijf, maar zij zetten de hele bubs ook weer ergens neer natuurlijk. Hoe was het ook al weer? Think global – act local toch? Nieuwe opdrachtgevers vinden me altijd via via, en mijn opdrachtgevers zetten mijn werk al voor mij online. Lastig, deze beslissing om de site tot één pagina te reduceren schuif ik maar een vakantietje door!

Instagram noemde ik net niet, daar ruim ik dan heel inconsequent weer niet op. Het verwijderen van een Instapost zou voelen alsof ik een pagina uit een fotoalbum scheur. Wel heb ik de account met lichte tegenzin op privé gezet, omdat ik veel vrouwen die Janna, Yana of Anna heten onder mijn volgers kreeg. Opgeruimd staat netjes, alleen echte mensen mogen in mijn fotoalbum kijken! Hierboven een sneak preview, en de uitnodiging om daar te komen rondkijken in mijn fotoalbum. En hopelijk tot ziens in de echte wereld, die volgende week op Noorderzon weer rustig op gang komt en daarna mijn dagen weer weer vult. 

Het idee voor onze kerstwens voor dit jaar kregen we maanden geleden al.
Maar de afgelopen weken vroegen we ons af of zo’n vrolijke wens nu wel kan, corona kwam en is opeens angstig dichtbij.
Wie zegt hoe wij er bij zitten als de postbode de kaarten bezorgt. Opgelucht, omdat het naderende onweer overwaaide, of überhaupt niet meer in de stemming voor kerst?
En heeft de ontvanger geen zorgen waar we nog niet van weten? Want heel eerlijk, we weten van veel mensen helemaal niet hoe het gaat. Niet kunnen afspreken betekent gewoon minder contact hebben. Appen, mailen en beeldbellen zijn prima voor erbij, maar elkaar zien levert toch heel andere gesprekken op.

We hebben ons plannetje toch uitgevoerd. Omdat we de dagenlange afleiding wel konden gebruiken 😉
En omdat de feestdagen gewoon doorgaan, zij het anders.
En het wordt hoe dan ook 2021. En daar maken er gewoon het beste van.
Hieronder onze beste wensen! De kaart en het filmpje van Marx.

Drie keer uitgesteld het afgelopen half jaar, het logeren bij bekenden in het Altes Land, maar we hadden niet op een beter moment kunnen gaan. Het mooie Altes Land ligt ten zuidwesten van Hamburg aan de Elbe en is in de Middeleeuwen ingepolderd door de Hollanders. Nu is het één grote fruitboomgaard. In de week dat wij er waren bloeiden alle appelbomen en was het fantastisch zomerweer.

We hebben tot ’s avonds laat gewandeld langs de Elbe, en in de boomgaarden, prachtige oude plaatsjes en kerkjes bekeken, gevaren op een 100 jaar oude driemaster en lekker gegeten met cursisten van de fotoworkshops in Sögel in de stad. Voor de stadse musea en hippe winkels moeten we maar snel weer gaan, daarvoor was het nu veels te mooi weer.

Jan Alwin had zijn 6 x 6 Rolleicord camera mee, en Janna haar nieuwe Olympus compact camera, waarvan het menu boordevol special effects (pinhole!) bleek te zitten. We zijn geinspireerd en uitgerust terug gekomen, met mooi startmateriaal voor nieuwe fotoseries.