Studio Stedum

Janna is ‘de fotograaf’ van Studio Stedum. Alhoewel Jan Alwin als student al foto’s maakte voor het beroemde Economisch Magazine en technisch beter is dan Janna, kaapt Janna alle nieuwe opdrachten voor zijn neus weg en verdient er geld mee.
Janna deed de kunstacademie, Academie Minerva in Groningen. Vandaar dat ze niet zo technisch is, ze had beter een MBO opleiding kunnen doen. Haar opleiding deed ze binnen de afdeling vormgeving communicatie.  De reden om niet binnen de afdeling autonome kunst te studeren was vanwege haar behoefte aan het leren werken in opdracht, en vanwege de lange stage die de afdeling communicatie bood. (Maar ook vanwege de slechte naam die kunstenaars hadden in haar familie (‘oetkeringstrekkers’), erg hè, niet verder vertellen.)
Janna studeerde af in 2004 met een documentaireserie, gemaakt tijdens een vijf weken durende reis door Turkije.

Opdrachtgevers weten haar te vinden voor de verslaglegging van gebeurtenissen en situaties (restauraties, veranderingen) en plekken (interieurs, boerderijen, dorpen, buurten). Janna mist niet gauw iets, begrijpt hoe je een verhaal opbouwt in beelden en weet de sfeer goed te vangen. De foto’s zijn eerlijk, niet modieus en verhalend. Ze heeft oog voor detail, maar houdt ook het geheel in de gaten. Wel praat ze veel te lang met de mensen die ze spreekt op haar klussen, maar dat brengt ze niet in rekening. Janna wordt ook vaak gevraagd om portretfoto’s op locatie te maken. Ze levert dan foto’s aan van de kip van de geportretteerde of zijn of haar moestuin in mooi avondlicht. Meestal worden die ongevraagde foto’s ook geplaatst.

Door haar lange stage bij het Grand Theatre die haar veel contacten opleverde en een jaar gebruik maken van de WWIK, de toen al flink uitgeklede kunstenaarsuitkering (‘zie je wel, meteen aan de steun’), heeft ze een vliegende start gemaakt als fotograaf in opdracht. De eerste jaren als zelfstandige werkte ze vaak voor theatermakers.
Tijdens de stage heeft ze een goed gevoel voor timing ontwikkeld, want de foto’s werden op film geschoten en duur en een bracketingfunctie had haar camera ook niet. Ze kocht toen ook de eerste digitale camera voor het theater. Echt een hele goeie! Maar bij het ontsluiten van haar digitale fotoarchief in de lockdowntijd schaamde ze zich nogal voor de beroerde resolutie van de foto’s die ze ermee had gemaakt. Mobieltjes hebben nu veel betere camera’s! (En betere software, zegt Jan Alwin dan.)

Over mobieltjes gesproken, voor kunstencentrum IVAK gaf Janna workshops fotografie aan kinderen in de gemeente Eemsdelta. Met eigen mobieltjes of IPad en Janna gingen de kinderen op pad om een documentaire serie te maken over hun veranderende dorp of wijk. Door de versterkingsoperatie in dat gebied verandert er veel, er werden dus heel veel goeie foto’s gemaakt, en de expositie werd heel groot. Sommige kinderen konden maar niet ophouden met fotograferen, totdat Janna zei dat het bedtijd was, ook voor haarzelf.

Gedurende 7 jaar werkte Janna bij Noorderlicht, als expositiebouwer, in de galerie, op de festivals in Groningen en Friesland, en op kantoor. Ze zag er ontelbaar veel fotoseries voorbij komen en las eindeloos de bijbehorende verhalen (nee, niet de langdradige blabla, dat schijnt besmettelijk te zijn). Ook gaf ze er rondleidingen aan middelbare scholieren, maar dat was niet zo’n succes. Ze was van tevoren steeds weer erg zenuwachtig of ze haar tekst nog wel zou weten en stuurde pubers die niet leuk meededen zonder waarschuwen de kerk uit met de woorden ‘die kant op zijn de H&M en de McDonalds’.

Oh ja, welke leuke opdrachtgevers werkt Janna nu voor, nou bijvoorbeeld Platform GRAS, de Groninger Kerken, House of Design, Libau en de Monumentenwacht.)

Janna blij maken met een opdracht? Ze fotografeert het liefst oude panden, interieurs, restauraties en bouwprojecten en toevallig ontstane woonomgevingen en interieurs van gewone en minder gewone huizen. En ze struint graag rond op plekken die veranderen. Om vast te leggen wat verdwijnt, en om te kijken hoe het nieuwe in gebruik genomen wordt.